ben hep doğum kadar ölümünde normal karşılanması gerektiğine inanırım, ölümde bir düğün, bir kavuşma olduğuna...
peki ya ölememek?
neden mi yazıyorum bunları, anneannem çok hasta... ben hep aile binalarında oturdum, babamla annem beraberken babamların binasında, babaannemler,halamlarla, şimdi annemin yanında yan komşumuz yengem ve kuzenim, üst katta anneannem oturuyor.beyaz saçlı, yosun yeşili gözlü, çok bakımlı, az huysuz, bence dünya tatlısı bir kadın. şimdi o kadın çok hasta, yalvarıyor, beni al yanına diye... ne yapabilirsin?
twitterda bir ara bir hesap vardı, ölüm var abi diye, cep telefonunun ile siteye kayıt olurdun, sana zamansız mesajlar gelirdi, ölüm var abi, takma kafana neyi takıyorsan yazardı... hayat için koşarken çok unutuyoruz, final çizgisini...
bugünün motivasyonu da bu olsun, her şeyin bir sonu var, gönül ister ki her son mutlu son olsun...
ben herkes sağlıklı olsun isterim, özellikle anneanneler,babaanneler,dedeler, halalar, teyzeler, herkes...
ben herkes mutlu olsun isterim...
öptüm,bye...
not: fotoğrafı oben budak ın instagram adresinden çok beğenmiş, zamanında kaydetmişim, benim için olacaksa bu olsun...
1 yorum:
Ah güzel kuzum benim..
çok geçmiş olsun. her şeyin bir zamanı var bu hayatta ve sen ne dilersen dile, ne istersen iste o akışa ve zamana uygun gerçekleşmesi gereken her şey birer birer oluyor. anneanneler çok özeldir, bilirim. pamuk anneannen çok güzel ve dolu bir hayat yaşamış senden bildiğim.
kendisi ve sizin için dua edeceğim.
seni çok seviyorum kuzum.
Yorum Gönder